osteoporoz ne kadar korkunç olduğunu biliyorsun. Yaşlandıkça veya hareket edemedikçe kemiklerimiz erir ve birçok sorun ortaya çıkar.
Bazı hastalıklar da buna neden olabilir. Bu içeriği okuduktan sonra Kemiklerinize daha iyi bakma kararı alacağınızdan eminiz.
Vücudumuzu bir konut olarak düşünürsek; iskeletimiz, konutun geri kalanının üzerine inşa edildiği temel bir misyon görüyor.
Temeli ve sütunları sağlam tutmak için D vitamini, kalsiyum Mineral alıyoruz. Bunun dışında iskeletimizin değerli görevleri vardır; Kan hücrelerini üretir, yağ ve mineralleri depolar ve hayati organlarımızı bir kalkan gibi korur.
Peki kemiklerimiz aniden kaybolsaydı nasıl görünürdük? Abartmadan, aşağıdaki görselden pek bir farkımız olmazdı.
İster jöle birikintisine, ister boş bir çuvalla karşılaştırın, oldukça ürkütücü ve komik bir görüntü. Böyle bir durumda yaşayabilir miyiz?
Vücut ile beyin arasındaki sinirsel bağlantıyı kolaylaştıran kalsiyumdan mahrum kalırdık. Bizi hayatta tutacak başka bir tıbbi bir müdahale olmadığı sürecevücudumuz işlevsiz hale gelir ve ölürdük.
Ama tıbbi müdahale ile yaşatmaya çalıştılar diyelim.
Kemiksiz hiçbir şey yapamazdık; amaçlarımız için, kan akışımız için, ciğerlerimiz için, organlarımız tıkanır ve sıkışırdı. Örneğin nefes alamıyorduk. Çünkü göğüs kafesimiz olmadan ciğerlerimizin genişlemesi mümkün değildir.
7/24 çalışan bir ventilatöre bağlı olduğumuzu varsayalım. Bu da demek oluyor ki daha çok enfeksiyona maruz kalacağız çünkü solunum yollarımız her zaman açık olacak. Her türlü hasar Mikrobun içimize girmesine neden olur.Örneğin, kolay bir soğuk algınlığı bile hızla zatürreye dönüşebilir.
Ama sağlıklı beslendiğimiz sürece herhangi bir sorun yaşamazdık. Yiyecek deyince hamburger kadar değil hortumlarla sıvı enjekte ederlerdi. Sonuçta çene kemiğimiz olmadan yemek yiyemeyiz. çiğneyemeyiz.Çiğnesek bile içimizden geçip midemize ulaşması mümkün değildir.
Öldüğümüzde bizden geriye hiçbir şey kalmıyor. İskeletimiz bile!
Peki ya birden bire kemiksiz olmak yerine en başta kemiksiz bir formda evrimleşmiş olsaydık?
Bir kez olsun okyanustan çıkamadık, denizanası gibi yaşardık.İnebileceğimiz bir senaryoda, muhtemelen bir dış iskeletimiz olur, o zaman tüy dökmek zorunda kalırdık.
Şaka bir yana aslında kemiklerin kaybolmasına neden olan bir hastalık var.
hipofosfatazya, her 100.000 bebekten biri Etkileyen genetik bir bozukluktur Bu bozukluğa sahip hastalarda alkalin fosfataz adı verilen bir enzim eksiktir. Bu kişiler kırılmaya daha yatkındır ve diş kaybı yaşayabilirler.
Neyse ki günümüzde prestij sahibi hekimler özel enzim tedavileri üzerinde çalışıyorlar. Bunlar kemiklerin yavaş yavaş büyümesini sağlar,böylece hastalar tekrar hareket edebilir.
Kısacası iskeletimiz oldukça değerli, ona ihtiyacımız var.
